دل داده ام بر باد . بر هرچه بادا باد !
مجنون تر از ليلي ٬ شيرين تر از فرهاد

اي عشق ! از آتش اصل و نصب داري
از تيره ي دودي، از دودمان باد

آب از تو طوفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد ، کاهی بدست باد

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را اندوه مادر زاد

از خاک ما در باد بوی تو می آید
تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد