صبا سه شنبه ۵ آبان ۱۳۹۴ ۱۰:۴۴ قبل از ظهر در یکی از روزهای سال 1341 در لواسان، در خانواده‌ متدین فرزندی به دنیا آمد که پدر به خاطر ارداتی که به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) داشت، نامش را حسن می‌گذارد تا همانند امامش الگویی برای جامعه باشد. حسن دارای هوش وذکاوت بالایی بود. از همان دوران نوجوانی در فعالیت‌های فرهنگی، نظامی و مساجد، حضور فعالی داشت و به عنوان یکی از مربیان فرهنگی و نظامی تهران مورد توجه بود. وی با قرآن مأنوس و لحظه‌ای از این کلام الهی جدا نبود. حسن از قاریان ممتاز قرآن در مساجد و محافل انس با کلام خدا بود. وی اعضای خانواده را نیز تشویق به قرائت قرآن می‌کرد. شهیدی که مربی قرآن بود حسن از فعالان انقلابی بود که با پیروی از امام خمینی(ره) علیه رژیم پهلوی به مبارزه پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیت فرهنگی و نظامی‌اش را در انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان و مساجد آغاز کرد و یکی از مربیان فرهنگی، نظامی قرآنی در سطح تهران شد. همزمان با آغاز جنگ، داوطلبانه به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و به منطقه عملیاتی «حمیدیه و سوسنگرد» رفت. حسن در گردان‌های رزمی مستقر در خط پدافندی «کرخه‌نور»، مشغول فعالیت شد. از نظر اخلاقی دارای جذبه، شخصیت والا، صمیمانه و دارای حسن خدمت به نظام بود. وی انسانی متین بود. همواره به نظرات نیروهایش توجه می‌کرد و به آنها علاقه‌ خاصی داشت. متانت مثال‌زدنی شهید چهاردوری روزی حسن خطاب به پدرش می‌گوید:«اجازه بدهید به جبهه بروم» پدر هم در جواب ایشان می‌گوید: «شما به جایی نرسیدی!» حسن می‌گوید: «دین من در خطر است» بعد از مدتی خبر شهادت‌اش را آوردند. پدر با شنیدن خبر شهادت دردانه‌اش می‌گوید: «حسن امانتی بود که خدا او را از من گرفت. لحظه‌ای شهادت، در حال ذکر، دعا و نیایش بود و طلب آمرزش می‌کرد و به دوستان‌اش گفته بود که اگر بدی از من دیده‌اید حلال نمائید. او علاوه بر شادابی، طراوت وآرامش، متانت خاصی داشت و در همه‌ نامه‌هایی که از جبهه برای خانواده می‌نوشت، به اخلاق و شعائر دینی تاکید داشت. همواره به پدر و مادر کمک می‌کرد و با خواهر‌ها و برادرهایش رابطه بسیار صمیمانه‌ای داشت. او بسیار مصمم و همواره امیدوار بود و در خدمت اسلام و پیروزی آرمان‌های انقلاب از هیچ کوششی فروگذار نکرد. حسن همواره به حفظ اسلام و پشتیبانی از ولایت فقیه تاکید داشت. آرام آرام پر گشود پس از ماه‌ها مجاهدت خاموش و تلاش بی‌وقفه در راه خدمت به قرآن و اسلام ناب محمدی، در 10 اسفند سال 1365، در کربلای ایران، شلمچه، در حالی که ذکر خدا می‌گفت و از دوستانش طلب حلالیت می‌کرد، به آرزوی دیرینه‌ خود یعنی شهادت در راه خدا نائل آمد و پس از تشییح باشکوه توسط دوستان و آشنایان و ملت شهید پرور در بهشت‌زهرا(س) تهران در کنار یاران شهیدش آرام گرفت.

Powered by FAchat