 من يك كبوترم كه تويي شهپرم حسين صد شكر در هواي غمت ميپرم حسين اربابِ من تويي و به كس نيست مُرتَبط در آستان كوي تو گر نوكرم حسين بي شك بدون لطف تو من غرق ميشدم اي كشتي نجات من و ياورم حسين لطفي كه كرده اي تو به من مادرم نكرد اي مهربان تر از پدر و مادرم حسين من هم ز داغ تو به خدا قول ميدهم تا اينكه زنده ام بزنم بر سرم حسين آخر به جرم چه كفنت نيزه ها شدند؟ آقاي خوب و از همه كس بهترم حسين بايد كه مثل پيكر تو زير آفتاب
بي غسل و بي كفن بشود پيكرم حسين
|