3. قرآن مجازات بد کاران را مشخص کرده ولی بد ترین مجازات ها متوجه کسانی است که زخم بر جان دیگران می زنند. حفره در روح ها ایجاد می کنند. سرزنش می کنند و می شکنند. و این خصوصیت متأسفانه در دنیا به اندازه ی ایران نیست.  

	 

	من کشور های دیگر را هم دیده ام اما هیچ کشوری لطیفه ساز تر از ایران نیست. هر چیزی را بهانه ی دست انداختن می کنند.

	

	در کربلا شمر بارها دست انداخت و حرف های آزار دهنده ای به ابا عبدالله علیه السلام زد.  

	 

	این سه خصوصیت از جانباز امیر المومنین علی علیه السلام شمر را ساخت،

	

	شمری که در کربلا با قساوت کامل بر سینه پسر پیغمبر نشست و با بی رحمی دوازده ضربه از پشت بر گردن ابا عبدالله علیه السلام وارد کرد و بعد هم سرخون چکان حسین علیه السلام را دست گرفت و از قتلگاه بیرون آمد.

	

	برگرفته از کتاب روز دهم(2) - نوشته ی دکتر محمدرضا سنگری (با اندکی تلخیص)

	

	 

 

	 

	2. نکته ی دوم که در شخصیت شمر بود این بود که چشم دیدن پیشرفت هیچ کس را نداشت و به خاطر همین مسئله است که به کربلا آمد.

	

	شمر نزد عبید الله بن زیاد نشسته بود که نامه ایی از عمر بن سعد به عبیدالله رسید. عمربن سعد نوشته بود: ای امیر من با حسین مذاکره کردم. حسین دو پیشنهاد دارد :  

	 

	1- به مکه و مدینه برگردد.  

	 

	2- اگر اجازه بدهی به هر سرزمینی بخواهد برود.عمر بن سعد نمی خواست جنگی صورت بگیرد و در آغاز دوست نداشت امام حسین کشته شود. اما در ادامه برای جنایت آماده شد.

	

	عبید الله می گفت: بد نیست اگر این طوری شود مسائل ما حل می شود. 

	

	همان جا شمر محکم به پهلوی عبیدالله زد و گفت: الان فرصت بسیار خوبی است و حسین در چنگ توست. عمر بن سعد دارد سازش می کند در حالی که حسین در هفتاد کیلو متری ما اردو زده است و به راحتی می توانیم او را در پنجه خود بگیریم. اگر برگردد در مکه و مدینه قدرتی برهم می زند و دیگر هیچ کس نمی تواند با او درگیر شود.  

	 

	ابن زیاد گفت: خوب گفتی. الان چنگال هایمان در گلویش فرو رفته. خودت بلند شو و برو.

	

	گفت: من می روم اما اگر عمربن سعد نپذیرفت که من بجنگم، گردنش را بزنم و سرش را برای شما بفرستم؟ و خود فرمانده لشگر شوم؟

	

	ابن زیاد گفت: این کار را بکن.

	

	شمر آدمی است که مدام از این و آن می گوید. 

	

	او یک روح شقاوت پیشه دارد.  

	 

	خداوند در سوره حجرات به این مسئله اشاره کرده است که اگر فاسقی نزد شما آمد و خبری پیش شما آورد، زود تأییدش نکنید و هیچ گاه از خبر چینی دیگران لذت نبرید. مثلا فردی نزد ما می آید و خبری را به ما می گوید ما می گوییم راست می گویی؟ این کار باعث تشویق طرف مقابل می شود و این عامل باب غیبت را می گشاید. 

	

	 

 

	

	20 نکته عرفانی و اخلاقی » پای صحبت استاد فاطمی نیا

	

	فایل صوتی(1)

	

	فایل صوتی(2)

	

	فایل صوتی(3)

	

	فایل صوتی(4)

	

	فایل صوتی(5)

	

	فایل صوتی(6)

	

	فایل صوتی(7)

	

	فایل صوتی(8)

	

	 

 



امامان ما گاهي در قالب يک مثال وتشبيه به اندازه ي يک کتاب با ما حرف زده اند و حديث زيبايي است از امير المؤمنين عليه السلام که فرمود : « المؤمن مراه المؤمن » نکاتي جالب از اين حديث استفاده مي شود که حاوي آئين دوست يابي است:



1- آينه عيب وايراد و آلودگيها را نشان مي دهد . مؤمن هم بايد عيب برادرش را بگويد وترس وخجالت مانع نشود.



2- آينه در کنار عيبها زيبايي ها را هم نشان مي دهد. مؤمن هم بايد در کنار نقاط منفي نقاط مثبت را هم مطرح کند. 



3- آينه عيب را او برو مي گويد مؤمن هم نبايد غيبت کند بلکه به خود شخص بگويد 

دوست دارم که دوست عيب مرا همچوآينه روبر گويد

نه چنان نشانه با هزار زبان پشت سر رفته موبه موگويد 



4- آينه عيب را بي سر و صدا مي گويد مؤمن هم بايد آرام بدون اينکه دادوفريادوآبروريزي کند برادرانه عيب برادرش را مطرح کند.



5- آينه عيب را بزرگ نمي کند به همان اندازه که هست نشان مي دهد مؤمن هم بايد انصاف داشته باشد عيب برادرش را بزرگ نکند.



6- آينه بخاطر صاف بودنش عيب را مي گويد مؤمن هم بايد روي صفا و صميمت نه کينه انتقاد کند. 



7- براي آينه همه ي مردم يکسان هستند براي او تفاوتي ندارد شهري و روستايي يا سواد و بي سواد صاحب مقام و ثروت و ... مؤمن هم نبايد تحت تأثير شخصيت افراد قرار گيرد بلکه بايد بخاطر خداوند انتقاد کند. 



8- اگر آينه را بشکنند هر قطعه اي از آينه هاي شکسته کارش خودش را مي کند دست بردار نيست مؤمن هم هر چه تحت فشار قرار گيرد ساکت نمي شود وانتقاد خود را مي کند. 



9- اگر روي آينه گرد و غبار بنشيند ديگر عيب را نشان نمي دهدو مؤمن هم اگر خودش آلوده باشد حرفش اثر نمي کند.55



10- ما از مقابل آينه راضي بر مي گرديم هيچوقت از آينه ناراحت وعصباني نمي شويم .لذت مي بريم که عيب ما را گفت و جلو رسوايي ما را گرفت مؤمن هم وقتي عيب ما را گفت نبايد از او رنجيده شويم.



منبع: همراه با نماز محسن قرائتي ، ص 

 

	

	

	

	حديث: امام صادق (علیه السلام): «إِنَّ اَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً الْاَنْبِيَاءُ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الْاَمْثَلُ فَالْاَمْثَلُ؛

	

	 شديدترين بلاها در رتبه اول براي پيامبران، سپس براي اوصياي آنان و پس از آن، براي هر کسي است که به آنان شباهت بيشتري دارد.»

	

	 کافي: ج 2 ص 252 ح 1.

	   

	

	 

 

	

	

	

	حدیث: امام سجاد (علیه السلام): «رُبَّ حَرِیصٍ عَلَیِ أَمْرٍ قَدْ شَقِیَ بِهِ حِینَ أَتَاهُ وَ لَرُبَّ کَارِهٍ لأَمْرٍ قَدْ سَعِدَ بِهِ حِینَ أَتَاه؛

	

	چه بسیار کسانی هستند که به چیزی علاقه‌مند و مشتاقند، ولی وقتی به آن می‌رسند، بدبخت می‌شوند و چه بسیار کسانی هستند که نسبت به چیزی بی‌رغبت هستند، ولی وقتی به آن می‌رسند، به خوشبختی می‌رسند.

	

	کافی: ج 2 ص 133 ح 16.

	

	

	 

 

	

	

	

	نکاتی به نظر می رسد که بیان می کنم عزم و تصمیم با شما. ولی بدانیم اگر عزم نداشته باشیم مثل پدر خود حضرت آدم قابل توبیخیم که قرآن می فرماید: َ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْما

	همه به پا خیزیم و برای خدا و شادی دل پیامبر(ص) و چشیدن مزه قرآن و چشاندن آن مزه به دیگران یک نهضتی ایجاد کنیم مثلا:

	

	1. کسانی که توان تدریس تفسیر دارند تفسیر را وارد حوزه درسی خود نمایند. یعنی برنامه ریزی حوزه جوری باشد که هر طلبه حداقل در هر سال با یک جزء تفسیر آشنا شود.

	

	2. اهل منبر نیمی از سخنرانی خود را به بیان آیات قرآن اختصاص دهند.

	

	3. در همه روزنامه ها و مجلات ستونی برای فهم گوشه ای از آیات قرآن اختصاص یابد.

	

	4. صدا و سیما از قصه ها و آیات کوتاه با هنر و نمایش و یا از مثال های قرآن با امکانات هنری خود بهره گیرد.

	

	5. آموزش پرورش و دانشگاه تفسیر آیاتی را که هر روز با آن سر و کار داریم در متون کتاب درسی تزریق کنند.

	

	6. موضوعاتی که برای همه مردم مورد نیاز است از قرآن استخراج شود.

	

	7. اگر از تاریخ می گوییم حوادث تاریخی قرآن را در اولویت قرار دهیم.

	

	8. اگر از اخلاق می گوییم آیات اخلاقی قرآن را مطرح کنیم.

	

	9. اگر مثالی می زنیم یا تشبیه به کار می بریم قرآن را فراموش نکنیم.

	

	10. اگر فضایل امیرالمومنین (ع) را می گوییم آیاتی که در شان آن بزرگوار است در اولویت قرار دهیم.

	

	11. اگر از حضرت مهدی (ع) و حکومت ایشان سخن می گوییم از منابعی که قرآن و مهدویت را بررسی کرده اند استفاده نماییم؟

	

	12. در عزل و نصب ها، قهر و صلح ها، ارتباط و ترک روابط، انتخاب همسر، آیین همسرداری، انتخاب شغل، عبادات و سیاست، خطوط کلی اقتصاد، حقوق، مدیریت و هر رشته دیگر اول بسراغ قرآن برویم بعد نهج البلاغه و روایات معتبر، بعد سیره اهل بیت (ع) و در پایان از تجربه های تاریخی بزرگان استفاده کنیم. این آرزو آغازی است که می توان از ماه رجب و شعبان و رمضان کمک گرفت زیرا ماشین هایی که هوا گرفته در سرازیری ها روشن می شود و سرازیری عبادات و قرآن ماه رمضان است.

	

	در پایان، این ناله ی هدهدی بود نزد سلیمان ها که اگر سلیمان ها توجه فرمایند بالقیس های دنیا به اسلام رو خواهند آورد ولی اگر بگویند این هدهد پرنده کوچکی است و حرف او الزام آور نیست حرکتی صورت نخواهد گرفت.

	و الامر الیکم

	و السلام

	

	......................................................

	

	1. کافی، ج2، ص 599.

	2. محاسن، ج 1، ص 421 .

	3. فرقان، 30.

	4. حشر،7.

	5. مریم، 12.

	6. مائده، 68.

	7. شوری، 13.

	8. رحمن، 9.

	9. بقره،43.

	10. مائده،66.

	11. مائده،66.

	12. انفال،2.

	13. انفال،2.

	14. جن، 2.

	15. احقاف، 31.

	16. حجر، 9.

	17 طه، 124.

	18 مدثر، 48.

	19. حجر، 9.

	 

 

	

	

	

	نامه دردمندانه قرائتی درباره مهجوریت قرآن

	

	

	متن نامه آقای قرائتی به این شرح است:

	

	بسم الله الرحمن الرحیم

	ناله

	آیا می دانید...

	خدمت سروران گرامی

	سلام علیکم

	

	طبق معمول هر سال همین که به ماه رمضان نزدیک می شویم دقایقی از وقت شما را راجع به مهمترین مسئله می گیرم و از اینکه کار قرآن به جایی رسیده که باید مثل من این حرفها را بزند (که از دهانم بزرگتر است) شرمنده ام.

	

	1. آیا می دانید که در همه مساجد در شب قدر دعای شریف جوشن کبیر و عزاداری و مراسم قرآن سر گرفتن بحمدالله برگزار می شود اما چرا در شب قدر که شب نزول قرآن است تفسیر رنگی ندارد؟

	

	2. آیا می دانید سرگرم شدن به چاپ و صوت و تجوید و ظاهر قرآن بیش از توجه به محتوای قرآن است؟

	

	3. آیا می دانید به ما دستور داده اند که هر گاه فتنه های زیاد مانند پاره هایی از شب تار به شما روی آورد به قرآن پناه ببرید؟ (فَإِذَا الْتَبَسَتْ‏ عَلَیْکُمُ الْفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْکُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّع)‏

	

	4. آیا می دانید بعضی به اسم این که دین از سیاست جداست به صدها آیه سیاسی بی توجهی می کنند؟

	

	5. آیا می دانید آن مقدار که در متون آموزش و پرورش و دانشگاه کلمات عربی را تزریق می کنند کارساز نیست و فارغ التحصیلان ما نمی توانند اکثرا یک صفحه قرآن را بی غلط بخوانند؟

	

	6. آیا می دانید بعضی به خیال اینکه قرآن از فهم بشر بالاتر است و فهم آن مخصوص اهل بیت است از تدبر در آن می ترسند، با اینکه خداوند دستور به تدبر داده است و در حدیث می خوانیم: من زعم ان کتاب الله مبهم فقد هلک و اهلک راستی اگر قرآن را نمی توان فهمید پس چگونه به ما دستور داده اند روایات را بر قرآن عرضه کنیم و اگر ضد آن بود آن روایات را به دیوار بزنیم؟

	

	7. آیا می دانید مهجوریت قرآن غافلانه نیست زیرا در قرآن می خوانیم در روز قیامت پیامبر(ص) می فرماید: پروردگارا قوم من قرآن را مهجور گرفتند و نمی فرماید قرآن نزد قوم من مهجور بود و مهجور گرفتن با توجه و عمد است؟ وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً

	

	8. آیا می دانید آیه وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً چه معنایی دارد:

	الف: در پر خطر ترین دادگاه یعنی روز قیامت

	ب: نزد عالی ترین قاضی یعنی خداوند

	ج: از محبوبترین و بالاترین مقام هستی یعنی پیامبر(ص)

	د: شکایت توسط کسی است که مظهر رحمه للعالمین است.

	ه: شکایت پدر از فرزند است انا و علی ابوا هذه الامه

	و: شکایت حتمی است چون با فعل ماضی آمده است. (وَ قالَ الرَّسُولُ)

	ز: شکایت با استمداد از کلمه یا رب است.

	ح: شکایت از کسی است که امید شفاعت از او داریم. ویل لمن کان شفعاء ه خصماءه؟

	

	9. آیا می دانید بعضی ها نمی توانند قرآن بخوانند؟

	بعضی به غلط می خوانند.

	بعضی که می توانند درست بخوانند نمی خوانند.

	و بعضی که می خوانند تدبر نمی کنند.

	و بعضی به آن عمل نمی کنند.

	و بعضی قرآن را محور کار خود نمی دانند و در درسها و سخنرانی ها و نوشته به قرآن اولویت نمی دهند.

	و بعضی قرآن را تنها برای مهریه عروس، بالای سر مسافر، سوگند یاد کردن، کتاب استخاره و امثال آن می خواهند.

	

	10. آیا می دانید مثال ما مثال بیماری است که بجای مصرف دارو مشغول چیدن و تنظیم انواع قرص هاست؟

	

	11. آیا می دانید مثال ما مثال مهمانی است که به جای گوش دادن به سخنان صاحبخانه به نقش و نگار در و پنجره توجه می کند؟

	

	12. آیا می دانید گروهی به جای تدبر در قرآن و پیام و الهام گرفتن از آن و عمل به آن به سراغ حواشی آن می روند و بیشتر عمر خود را صرف مباحث علوم قرآن مانند محکم و متشابه، ناسخ و منسوخ، تاویل، شان نزول، تاریخ کتابت، تاریخ ترجمه، تاریخ تفسیر، طبقات مفسرین، تفاوت کتب تفسیری و امثال این بحث ها می کنند؟ (البته بعضی از این بحث ها نظیر بحث اعجاز و بحث سلامت از تحریف ضروری است اما صرف بیشتر عمر به این علوم مانند کسی است که به جای شنا در استخر، دور استخر می دود؟)

	

	13. آیا می دانید بعضی بجای بیان روح قرآن آنقدر به نقل اقوال می پردازند که خود قرآن در آن اقوال گم می شود و بعضی آنقدر احتمالات متعددی را مطرح می کنند که حتی محکمات قرآن، متشابه می شود؟

	

	14.بعضی وارد گود عرفان، بعضی وارد تحقیق مفصل روی لغات، بعضی در مقام نقل شان نزول های متعدد و بعضی قرآن را به دون توجه به روایات معتبر رسیده از اهل بیت(ع) تفسیر می کنند؟ در حالی که خود قرآن به ما می فرماید: وَ ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا یعنی سخنان پیامبر(ص) را که خود مستقیما فرموده و یا به اهل بیت ارجاع داده باید بگیریم و در روایات متواتر می خوانیم بین قرآن و اهل بیت هرگز جدایی نیست و اگر به هر دو تکیه کنید هرگز گمراه نمی شوید؟

	

	15. آیا می دانید در بسیاری از سخنرانی ها سهم تاریخ، تحلیل سیاسی، شعر و خواب و خطابه و روضه و امثال آن داده می شود ولی سهم قرآن داده نمی شود با اینکه خداوند به پیامبر(ص) می فرماید سخنرانی تو باید درباره بیان قرآن باشد لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِم‏ ؟

	

	16. آیا می دانید هزاران پایان نامه در علوم قرآن نوشته می شود ولی این پایان نامه ها در دانشگاه ها بایگانی و جامعه از آن خیری نمی بیند؟

	

	17. آیا می دانید در دانشگاه های قرآن و حدیث سرفصلهای علوم قرآن کاربردی نیست و نیازسنجی نشده است؟

	

	18. آیا می دانید تلاوت زیبا در مواردی به هنرنمایی تبدیل شده است؟

	

	19. آیا می دانید در آموزش صرف و نحو از آیات قرآن و روایات کمتر استفاده می شود؟

	

	20. آیا می دانید فیلم های کوتاهی با مضامین قرآنی نایاب است؟

	

	21. آیا می دانید تفسیر ساده برای نوجوانان نایاب است؟

	

	22. آیا می دانید بیان صحیح از قصه های قرآن برای نوجوانان نایاب است؟

	

	23. آیا می دانید موقوفات برای قرآن کمیاب است؟

	

	24. آیا می دانید نذر تلاوت قرآن نایاب است؟

	

	25. آیا می دانید توجه به قرآن در نام شبی با قرآن مطرح می شود؟ آیا درست است که بگوییم شبی با اکسیژن و یا شبی با سلامتی؟

	

	26. آیا می دانید در بسیاری از حوزه ها و نزد بسیاری از مدرسین تدبر در قرآن درس جنبی است نه اصلی؟

	

	27. آیا می دانید توجه به کتاب مخلوق بیش از کتاب خالق است؟

	

	28. آیا می دانید که به آیه خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ عمل نکرده ایم؟

	

	29. آیا می دانید اگر کتاب آسمانی را به پا نداریم خداوند لقب پوچی به ما داده است؟ قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلی‏ شَیْ‏ءٍ حَتَّی تُقیمُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُم‏

	

	30. آیا می دانید کلمه اقامه در قرآن در چهار جا به کار رفته است:

	أَقیمُوا الدِّین‏

	أَقیمُوا الْوَزْنَ

	أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِم.‏

	

	31. آیا می دانید اگر ما کتاب آسمانی را بپا داریم وضع اقتصادی ما بسیار خوب می شود؟ وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِم

	

	32. آیا می دانید باید تلاوت هر آیه ای ایمان ما را زیاد کند؟ وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً

	

	33. آیا می دانید تلاوت قرآن باید دل ما را بلرزاند؟ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُم‏

	

	34. آیا می دانید گروهی از جن همین که برای اولین بار صدای قرآن را شنیدند ایمان آوردند (یَهْدی إِلَی الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ) و دیگران را به پیروی از آن دعوت کردند (یا قَوْمَنا أَجیبُوا داعِیَ اللَّهِ) ولی ما این همه قرآن شنیدیم، نه دلی تکان و نه ایمانی زیاد و نه اشکی جاری و نه رشدی اضافه و نه تبلیغی صورت گرفت؟

	

	35. آیا می دانید قرآن ذکر است إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْر و اعراض از آن زندگی نکبتی را به بار می آورد (وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکا)

	

	36.آیا می دانید در قیامت بعضی شفاعت ها برای بعضی مفید نیست؟ فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعینَ ولی شفاعت قرآن حتما کارساز است. شافع مشفع

	

	37. آیا می دانید قرآن کشتی بی سوراخ است؟ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُون ‏ ولی در نقل تاریخ، احتمال دروغ است و در روایات نیز روایات جعلی زیاد است؟

	

	38. آیا می دانید قرآن مثل دریا است که هر کسی از آن بهره ای دارد. بعضی با نگاه، بعضی با شنا، بعضی با قایق رانی، و بعضی با غواصی. قرآن نیز این گونه است که:کِتَابُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلَی الْعِبَارَةِ وَ الْإِشَارَةِ وَ اللَّطَائِفِ وَ الْحَقَائِقِ فَالْعِبَارَةُ لِلْعَوَامِّ وَ الْإِشَارَةُ لِلْخَوَاصِّ وَ اللَّطَائِفُ لِلْأَوْلِیَاءِ وَ الْحَقَائِقُ لِلْأَنْبِیَاءِ.

	

	39. آیا می دانید عجایب قرآن قابل شمارش نیست؟ امیرالمومنین فرمود: لَا تُحْصَی‏ عَجَائِبُه‏

	

	40.آیا می دانید عجایب قرآن کهنه شدنی نیست؟ لَا تَفْنَی‏ عَجَائِبُهُ‏

	

	41. آیا می دانید بزرگانی مانند ملاصدرا و فیض کاشانی و امام خمینی و بسیاری دیگر اقرار کرده اند که چرا بیشتر عمر خود را صرف قرآن نکرده اند؟

	

	42. آیا می دانید علمای ربانی، علمای قرآنی هستند کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ

	

	43. آیا می دانید قرآن نور است و کسی که خودش نور ندارد نمی تواند مردم را از ظلمات به نور دعوت کند؟

	

	44. آیا می دانید که عظمت ماه مبارک رمضان به روزه نیست بلکه به نزول قرآن است: شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآن‏ و نفرمود: شهر رمضان الذی کتب فیه الصیام

	

	45. آیا می دانید در نمایشگاه کتاب توجه مردم به کتب تفسیری زیاد شده است؟

	

	46. آیا می دانید عزیزانی که مسیر سخنرانی های خود را به سمت قرآن سوق داده اند مخاطبین کمی و کیفی بیشتری دارند؟

	

	47. آیا می دانید اینکه پیامبر (ص) فرمود هرگز نباید بین قرآن واهل بیت جدایی باشد بنابراین سزاوار است در کنار هر جلسه عزاداری یک جلسه قرآن هم باشد؟

	

	48. آیا می دانید که امام رضا فرمود نماز بر مردم واجب شد تا قرآن از مهجوریت بیرون آید؟ عَنِ الرِّضَا ع أَنَّهُ قَالَ‏ أُمِرَ النَّاسُ بِالْقِرَاءَةِ فِی الصَّلَاةِ لِئَلَّا یَکُونَ الْقُرْآنُ مَهْجُوراً مُضَیَّعا

	

	سروران گرامی باید به پا خیزیم و اگر غفلت یا تقصیر و قصوری بوده از خداوند عذر خواهی کنیم و از امروز قرآن را جدی بگیریم؟ خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ

	

	

	 

 

	

	

	

	حدیث: امام علی(علیه السلام): «لَیْسَ أَحَدٌ إِلَّا وَ هُوَ مُشْتَمِلٌ عَلَی فِتْنَة؛

	

	هیچ کس نیست که مبتلا به فتنه و آزمایشی از سوی خدا نباشد.»

	

	نهج البلاغه: حکمت 93

	

	

	 

 

	

	

	

	شهید مطهری درباره مهجوریت قرآن چنین می‏گوید:

	ما امروز از این نسل گله داریم که چرا با قرآن آشنا نیست؟ چرا در مدرسه‏ها قرآن یاد نمی‏گیرند. حتی به دانشگاه هم که می‏روند از خواندن قرآن عاجزند؟ البته جای تاسف است که این طور است. باید از خودمان بپرسیم ما تاکنون چه اقدامی در این راه کرده‏ایم؟ آیا با همین فقه و شرعیات و قرآن که در مدارس است توقع داریم نسل جوان با قرآن آشنایی کامل داشته باشد؟! عجبا! که خود نسل قدیم قرآن را متروک و مهجور کرده، آن وقت از نسل جدید گله دارد که چرا با قرآن آشنا نیست. قرآن در میان خود ما مهجور است و توقع داریم نسل جدید به قرآن بچسبند. اگر کسی علمش علم قرآن باشد، یعنی در قرآن زیاد تدبر کرده باشد، تفسیر قرآن را کاملا بداند، این آدم چقدر در میان ما احترام دارد؟ هیچ! ولی اگر کسی کفایه آخوند ملا کاظم خراسانی را بداند یک شخص محترم و با شخصیتی شمرده می‏شود. پس قرآن در میان خود ما مهجور است و در نتیجه همین اعراض از قرآن است که به این بدبختی و نکبت گرفتار شده‏ایم. ما مشمول شکایات رسول خدا (علیه السلام) هستیم که به خدا شکایت می‏کند:یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ پروردگارا قوم من این قرآن را مهجور ساختند...

	((فرقان: 30))عجیب است که در حساس‏ترین نقاط دینی ما اگر کسی عمر خود را صرف قرآن کند، به هزار سختی و مشکل دچار شود. از نان، از زندگی و از شخصیت و احترام و از همه چیز می‏افتد، ولی اگر عمر خود را صرف کتاب هایی از قبیل کفایه بکند، صاحب همه چیز می‏شود. در نتیجه، هزارها نفر پیدا می‏شوند که کفایه را چهار لا بلدند، یعنی خودش را بلدند، رد کفایه را هم بلدند. رد رد او را هم بلدند، رد رد رد او را هم بلندند! ولی دو نفر پیدا نمی‏شود که قرآن را به درستی بداند! از هر کسی درباره یک آیه قرآن سؤال شود، می‏گوید: باید به تفاسیر مراجعه شود.

	عجیب‏تر اینکه این نسل با قرآن این طور عمل کرده، از نسل جدید توقع دارد که قرآن را بخواند و قرآن را بفهمد و به آن عمل کند! اگر نسل کهن از قرآن منحرف نشده بود، قطعا نسل جدید منحرف نمی‏شد! بالاخره ما کاری کاری کرده‏ایم که مشمول نفرین پیغمبر (علیه السلام) و قرآن شده‏ایم. رسول خدا (علیه السلام) درباره قرآن فرمود:انه شافع مشفع و ماحل مصدق؛کافی، ج 2، ص 599یعنی قرآن در نزد خدا و پیشگاه حقیقت وساطت می‏کند و پذیرفته می‏شود و نسبت به بعضی که به او جفا کرده‏اند سعایت می‏کند و مورد قبول واقع می‏شود.

	

	استاد مطهری، کتاب ده گفتار.

	

	

	 

 

	

	

	

	مقام معظم رهبری:امروز نگاهی به صحنه زندگی مسلمانان بیفکنید، ببینید قرآن در کجاست؟ در دستگاههای حکومت؟ در نظامهای اقتصادی؟ در تنظیم روابط و مناسبات مردم با یکدیگر؟ در مدرسه ها و دانشگاهها؟ در سیاست خارجی و روابط با دولتها؟ در تقسیم ثروتهای ملی میان قشرهای مردم؟ در خلق و خوی مدیران جوامع اسلامی و همه قشرهای ملتها که کم یا بیش از آنان تأثیر میپذیرند؟ در رفتار فردی حکام اسلامی؟ در روابط زن و مرد؟ در خوراک و پوشاک؟

	

	در کدام جلوه اصلی زندگی؟ در کاخها؟ در سپردهها و اندوختههای بانکی؟ در معاشرتها؟ در کجای حرکت عمومی و اجتماعی انسانها؟ از این همه میدانهای زندگی، تنها مساجد و مأذنه ها و احیاناً برای ریاکاری و مردم فریبی بخش ناچیزی از رادیوها مستثناست. اما ایا قرآن برای همین است؟ سیدجمال صد سال پیش از این می گریست. می گریاند که قرآن مخصوص هدیه دادن و زینت کردن و خواندن بر مقبره ها و نهادن بر طاقچه هاست، در این صد سال چه تغییر حاصل شده است؟ ایا وضع قرآن برای امت نگران کننده نیست؟»

	

	 پیام ایت الله خامنه ای در زمان ریاست جمهوری به کنفرانس اندیشه اسلامی، بهمن ماه 64، به نقل از قرآن در آینه اندیشه ها.

	

	

	

	 

 

	

	

	

	امام خميني(ره) در بارة مهجور ماندن قرآن و نقش سازندة آن در زندگي فردي و اجتماعي مي‌فرمايد: "آيا اگر ما اين صحيفة الهي را مثلاً جلدي پاكيزه و قيمتي نموديم و در وقت قرائت يا استخاره بوسيديم و به ديده نهاديم، آن را مهجور نكرده‌ايم؟ آيا اگرغالب عمر خود را در تجويد و جهات لغويه و بيانيه و بديعية آن صرف كرديم، اين كتاب شريف را از مهجوريت بيرون آورده‌ايم؟

	

	 آيا اگرقرائات مختلف و امثال آن را فراگرفتيم، از ننگ مهجوريت قرآن خلاصي پيدا كرده‌ايم؟ آيا اگر وجود اعجاز قرآن و فنون محسنات آن را تعليم كرديم ازشكايت رسول خدا(صلی الله علیه و اله) مستخلص شده‌ايم؟ هيهات! ‌كه هيچ يك از اين امور مورد نظر قرآن و مُنزِل عظيم الشأن آن نيست. قرآن كتاب الهي است و در آن شئون الهيه است. قرآن حبل متصل مابين خالق و مخلوق است و به وسيله تعليمات آن بايد رابطة معنويه و ارتباط غيبي، بين بندگان خدا و مربي آن پيدا شود، از قرآن بايد علوم الهيه و معارف لدنّيه حاصل شود."

	

	خميني، روح الله، پرواز در ملكوت، ص113، به نقل از سايت انديشه قم.

	

	

	امام خميني(ره) به پيروي از فرهنگي كه هدفش رهايي قرآن از قبرستانهاست افتخار مي‌كند. ايشان در مقدمه وصيت نامة سياسي ‌ـ‌ الهي خويش مي‌فرمايد:"ما مفتخريم و ملت سرتا پا متعهد به اسلام و قرآن مفتخر است كه پيرو مذهبي است كه مي‌خواهد حقايق قرآني كه سراسر آن از وحدت بين مسلمين بلكه بشريت دم مي‌زند از مقبره‌ها و گورستانها نجات داده و به عنوان بزرگترين نسخة نجات دهندة بشر از جميع قيودي كه بر پاي و دست و قلب و عقل او پيچيده است و او را به سوي فنا و نيستي و بردگي و بندگي طاغوتيان مي‌كشاند نجات دهد