- ثروت اگر در راه خدا و خلق خدا خرج نشود؛ دشمنی الهی را به دنبال دارد.
800080;">به نام خالق یکتا
به اصطلاح سرمایهدار است؛ چند خانه، چند مغازه، سپرده بانکی و سود ماهیانه، البته سهام شرکت و درآمدهای آنجا نیز سر جای خودش هست. اما هیچ حساب سالی ندارد و اهل خمس نیست. وقتی دو روز اجاره دیر میشود؛ سریع تلفنی و با بدترین لحن با مستاجرهایش حرف میزند؛ هر چه مستاجر میگوید کمی صبر کن تا بازار خوب شود؛ گوشی بدهکار ندارد. حواسش نیست که این سرمایه، ابزار امتحان خداست.
همسایهای دارد که در تهیه جهزیه دخترش مانده، میتواند کمک کند؛ اما دریغ از کوچکترین کمک. میداند که پسر برادرش جوان با عرضهای است و میتواند در شرکتش مشغول به کار شده و موفق باشد؛ اما کاری برای او نمیکند. اخلاق که ندارد هیچ، تازه همه باید به ماشینش نیز احترام گذاشته و به آن راه دهند. هیچگاه سر چهارراه، گلی نخریده، یادش هم نیست که آخرین بار کی شاخه گلی خریده یا هدیهای داده است. همسر و فرزندانش نیز از دست خسیسیهایش به سُتوه آمدهاند.
چنین فردی ثروتمند است اما ثروتش به جای آنکه او را محبوب خدا و خلق خدا کند؛ از وی یک دشمن خدا ساخته، همچنانکه ff0000;">امام صادق(علیهالسلام) فرمودند: «إنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یُبغِضُ الغَنیَّ الظَّلومَ؛همانا خداوند عزوجل، ثروتمند ستمکار را دشمن میدارد.»(وسائل الشیعه،ج۱۶،ص۵۰) در حقیقت این فرد فقیر است، چون هیچکس را ندارد؛ حتی خدا.
0000cd;">• وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، موسسه آل البیت(ع)، قم، ج۱۶، ص۵۰.